Historia OSP Nowosolna - Łódź
Autor opracowania Sebastian Tomczyk
Osada Nowosolna została założona na początku XIX wieku, przez niemieckich kolonistów.
W trakcie tworzenia osady, została ona zabudowana na planie ośmioramiennej gwiazdy prawie idealnie zorientowanej na każdy kierunek świata. Miejsce, gdzie wszystkie ulice się łączą, stało się centralnym
i charakterystycznym miejscem Nowosolnej.

Skrzyżowanie to skupia po dziś dzień życie jej mieszkańców. Wraz z rozwojem wsi zagrożenie pożarowe na tyle wzrosło, że lokalni działacze postanowili założyć straż pożarną. Powstała ona pod koniec roku 1923 roku jako Towarzystwo Straży Ogniowej Ochotniczej w Nowosolnej. Jej utworzenie zostało potwierdzone odpowiednim wpisem do rejestru stowarzyszeń 2.01.1924 roku.
Prezesem został Wilhelm Grüning, jego zastępcą Fridrich Hoffman. W skład zarządu wchodzili głównie przedstawiciele społeczności niemieckiej, choć byli także działacze z innych jednostek
np. z Mileszek, która powstała rok wcześniej.
W Zarządzie znajdowali się także Fridrich Hoffman, Eugieniusz Ruman, Otto Schrott, Reinhold Himmel, Filip Hofses, Reinhold Hoffman oraz Teodor Bauer.
Gdy szukano miejsca na budowę szopy strażackiej tylko centralne miejsce osady wchodziło
w grę. Stanęła ona w 1927 roku na placu gromadzkim. Służyła ona po późniejszych modernizacjach
i przebudowach do 2009 roku.


Straż w tamtych latach miała na wyposażeniu wóz konny na żelaznych obręczach z ręczną pompą oraz kilka odcinków węży. W okresie międzywojennym służyli w OSP również przedstawiciele społeczności polskiej. W okresie II wojny światowej Polacy zostali odsunięci od służby w straży. Po wyzwoleniu ziemi łódzkiej, w lutym 1945 roku z inicjatywy Zygmunta Flanczeskiego, ówczesnego naczelnika rejonu, nastąpiła reaktywacja Ochotniczej Straży Pożarnej w Nowosolnej. Pierwszym powojennym Komendantem został Stanisław Łuczyński. Z uwagi na braki finansowe, organizowane są zbiórki pieniędzy jako tzw. składki ogniowe, pośród okolicznych mieszkańców.
W ramce Zygmunt Flanczewski naczelnik rejonu.
Strażacy pełni zapału do pracy, w każdą sobotę odbywali systematyczne ćwiczenia nad okolicznymi stawami. Trwały pracę nad zwiększeniem ilości sprzętu jednostki. W 1964 roku nowym komendantem został Józef Kleniewski. W rok później następuje rozbudowa strażnicy. Wówczas na wyposażeniu znajduje się już motopompa oraz niezbędny sprzęt do podawania wody. Strażacy borykają się jednak
z brakiem sprzętu do transportu motopompy. Z pomocą przychodzi gmina i wyznacza spośród mieszkańców gospodarzy, którzy mieli na wezwanie syreny lub na ćwiczenia stawiać się w strażnicy
ze swoim koniem i wozem do transportu straży. W zamian otrzymywali zniżkę w tzw. szarwarku lub podatku.

Ćwiczenia OSP na ul. Mileszkowskiej (dzisiejszej ul. Pomorskiej).

.jpg)

W 1973 roku jednostka obchodzi swoje 50-lecie istnienia i z tej okazji otrzymuje pierwszy sztandar od mieszkańców Nowosolnej. W tym czasie prezesem straży był Józef Kościuk. Zarząd czynił starania przyznanie strażackiego wozu bojowego, co przyniosło oczekiwany efekt – w 1975 roku OSP Nowosolna otrzymuje pierwszy w historii swojej jednostki samochód bojowy. W międzyczasie (od 1975-1985 roku) następowały zmiany w zarządzie. Prezesurę również sprawowali: Feliks Kupczyk, Feliks Dworczak. Ostatnim prezesem PRL był Ireneusz Metrycki.
Feliks Dworczak
W roku 1988 Nowosolna została włączona w granice administracyjne miasta Łodzi, a straż przyjmuje nową nazwę Ochotniczej Straży Pożarnej Łódź-Nowosolna. W wyniku przemian gospodarczych i politycznych jednostka ciągle podupada i w pierwszej połowie lat 90-tych praktycznie przestaje działać.
W 1997 roku z inicjatywy Sebastiana Tomczyka zostaje zebrana grupa osób, których zadaniem jest reaktywacja jednostki. Na wniosek Zarządu Związku OSP RP w Łodzi zostaje skierowany do tej jednostki druh Telesfor Zajdel jako kurator z ramienia zarządu. W wyniku wspólnej pracy udało się zwołać walne zebranie jednostki i dokonać wyboru członków zarządu reaktywowanej jednostki. Nowym prezesem został Piotr Pieróg.
I tu rozpoczął się nowy etap pracy OSP Łódź-Nowosolna. Pierwsze zadania, które wyznaczył sobie zarząd to dostosowanie istniejącego budynku straży do normalnej pracy, ponieważ budynek był
w opłakanym stanie, zaniedbany przez wiele lat nadawał się tylko do generalnego remontu. Pokryto dach papą, ocieplono poddasze, wytynkowano i pomalowano mury. Prace te wykonali nowi strażacy.
Młody zespół strażaków, musiał w krótkim czasie nauczyć się taktyki pożarniczej. Dzięki uprzejmości sąsiednich jednostek z Wiśniowej Góry, Bedonia, Wiączynia zgromadzenie potrzebnego sprzętu nie stanowiło dużego problemu. Z pomocą przyszła także jednostka z Mileszek, która pomagała
w ćwiczeniach.
Kolejnym ważnym elementem pracy zarządu było pozyskiwanie sprzętu pożarniczego. Sprzęt, który pozostał po dawnych latach w większości przypadków już do niczego się nie nadawał. Stary samochód bojowy Star 25 został złomowany. Dzięki staraniom druhów udało się nieodpłatnie pozyskać sprawny samochód gaśniczy z jednostki OSP w Bedoniu. Zostało to okupione szeregiem trudności natury formalnej, jednak i to udało się pomyślnie rozwiązać. W 1998 roku udało się pozyskać sprzęt pożarniczy z rozwiązywanej zakładowej straży pożarnej.
Dzięki tym zabiegom jednostka OSP Łódź-Nowosolna była zdolna do prowadzenia działań gaśniczych. Jednak wykorzystywany samochód pozostawiał wiele do życzenia. Rozpoczęto działania prowadzące do pozyskania młodszego, bardziej sprawnego samochodu pożarniczego. Udało się to w 1999 roku. Zastąpiono 35 letni samochód, 8 letnim Starem 244.
Kolejnym celem pracy zarządu i druha Telesfora Zajdla było wybudowanie nowej strażnicy na miarę XXI wieku. Jak ponad 80 lat wcześniej miejscem pod budowę nowej strażnicy mogła być tylko najbliższa okolica Rynku Nowosolna. Rozpoczął się etap długiej pracy z Wydziałem Gospodarowania Majątkiem Urzędu Miasta Łodzi o przekazanie działek położonych przy ulicy Byszewskiej 1 i 2 pod budowę nowej strażnicy. Z uwagi na zabudowanie tych działek starania trwały pięć lat. Wreszcie 1 lipca 2004 roku udało się przekazać działki na rzecz budowy nowej strażnicy dla Ochotniczej Straży Pożarnej Łódź-Nowosolna. Projektantem budynku został mgr inż. Dariusz Jakubiec.
Nowo powstały budynek został oddany w 2009 roku. Była to pierwsza w powojennej historii Łodzi wybudowana od podstaw remiza dla strażaków – ochotników. Dalsza praca ukierunkowana była na rozwój jednostki w nowoczesny sprzęt oraz podnoszenie kwalifikacji ratowników. W 2010 roku kolejnym prezesem został Sebastian Tomczyk. Jednostka z pomocą Urzędu Miasta Łodzi
i Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska zakupuje nowy ciężki wóz ratowniczo – gaśniczy. W 2012 roku udaje się wymienić wysłużonego Stara na Renault Midlum służący dotychczas w Komendzie Miejskiej PSP w Łodzi. Strażacy pozyskują wiedzę na komercyjnych szkoleniach z zakresu ratownictwa technicznego, aby jak najlepiej służyć lokalnej społeczności, szczególnie że od 2016 roku przez osiedle zaczęła przebiegać autostrada A1 wywołując nowe zagrożenia. Sytuacja geopolityczna i wybuch pełnoskalowej wojny na Ukrainie w 2022 roku, spowodowały konieczność pomocy uchodźcom. Również strażacy z Nowosolnej włączyli się w pomoc organizując zbiórkę najpotrzebniejszych materiałów, a także tworząc miejsce noclegów dla dwóch, 20 osobowych grup uciekinierów.
W roku 2023 jednostka obchodziła 100 -lecie swojego istnienia.
W jubileuszowym roku 2023 na wieczną służbę odszedł w wieku 93 lat mentor i jedyny Prezes Honorowy Druh Telesfor Zajdel
Dziś, jednostka OSP Łódź – Nowosolna jest jedną z najprężniej działających jednostek ochotniczych z terenu miasta Łodzi, corocznie podejmując od 60 do 100 interwencji.

10 stycznia 2024 r. Jednostka otrzymała używany wóz strażacki Mercedes - Benz Atego 1530 średni GBA
.jpg)
Obecny Zarząd OSP Łódź-Nowosolna to:
Prezes — Sebastian Tomczyk
Naczelnik — Paweł Gruchała
Z-ca Naczelnika — Anna Karolewska
Skarbnik — Joanna Warzyniak
Sekretarz — Renata Niedzielska
Gospodarz — Tadeusz Wawrzyniak
Członek Zarządu — Wojciech Rymieniecki
Zdjęcia pochodzą ze zbiorów rodzin: Cłapińskich, Świdzińskich, Dworczaków, Tomczyków oraz
z książki „Neu-Sulzfeld/Nowosolna 23.05.1801-17.01.1945” Schölera Heinricha.
Autor opracowania: Sebastian Tomczyk